กระดูกและข้อเป็นอวัยวะที่ช่วยค้ำจุนโครงสร้างของร่างกาย โดยทำงานประสานกับเอ็นและกล้ามเนื้อ ช่วยให้ร่างกายของน้องหมาเคลื่อนไหวได้อย่างปกติ น้องหมาพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์เป็นสุนัขพันธุ์ใหญ่ โครงสร้างของร่ายกายจึงเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในตอนเด็ก หากเราจัดการเลี้ยงดูไม่เหมาะสม จะทำให้เกิดโรคกระดูกและข้อตามมาได้ง่าย โดยโรคของระบบกระดูกและข้อที่สำคัญก็ ได้แก่ 

 

     โรคข้อสะโพกเสื่อม เป็นความผิดปกติของข้อสะโพกที่หลายคนต่างก็คุ้นชื่อกันดี ความจริงแล้วโรคนี้ยังมีชื่อเรียกอีกหลายชื่อ เช่น โรคข้อสะโพกเจริญผิดปกติหรือโรคข้อสะโพกห่าง สาเหตุเกิดจากกรรมพันธุ์ การได้รับอุบัติเหตุทำให้ข้อสะโพก ถุงหุ้มข้อ หรือเอ็นยึดที่หัวกระดูกต้นขาหลังเกิดการฉีดขาด การเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสม (เลี้ยงบนพื้นลื่น เลี้ยงสัตว์ให้มีน้ำหนักเกินเกณฑ์ ฯลฯ) การได้รับสารอาหารไม่ถูกต้องหรือไม่เหมาะสมกับการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในสุนัขพันธุ์ใหญ่ โดยพบว่าการเสริมแคลเซียมมากเกินไปไม่ถูกสัดส่วน ก็ทำให้เกิดโรคข้อสะโพกเสื่อมได้เช่นกัน

 

 

     โรคข้อสะโพกเสื่อมมักพบในสุนัขพันธุ์ใหญ่ จากการสำรวจของสมาคม Golden Retriever Club of America (GRCA) ในปี ค.ศ. 1998-1999 พบว่าสุนัขพันธุ์โกลเด้นฯ ป่วยด้วยโรคนี้สูงถึง 1 ใน 6 เลยทีเดียว น้องหมาที่เป็นโรคนี้ เมื่อถ่ายภาพรังสี (เอ็กซเรย์) จะพบว่า เบ้ากระดูกเชิงกรานกับหัวกระดูกต้นขาหลังไม่สามารถสวมรับกันได้อย่างพอดี หัวกระดูกไม่อยู่ในเบ้า อาจเกิดจากการเจริญเติบโตที่ผิดรูป หรือได้รับอุบัติเหตุแล้วไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง บางรายอาจพบว่ามีแคลเซียมมาเกาะสะสมมากขึ้นด้วย

 

 

     น้องหมาที่เป็นโรคจะแสดงอาการเจ็บปวดขาหลังเวลาเดิน ไม่อยากใช้ขา ไม่ค่อยอยากลุกยืน เวลาลุกยืนจะให้เวลานานกว่าปกติ ก้าวเดินลำบาก โดยเฉพาะในเวลาขึ้นลงทางชันหรือบันได บางรายอาจพบลักษณะของขาหลังผิดรูป เดินท่าผิดปกติ เช่น เดินแบบใช้การกระโดดสองขาหลังพร้อมกันเหมือนกระต่าย (bunny hopping) แทนการเดินหรือวิ่ง ซึ่งการรักษาน้องหมาจะต้องได้รับยาแก้ปวด ร่วมกับยาบำรุงข้อ เพื่อลดการเสื่อมของกระดูกอ่อนผิวข้อ ตลอดจนการทำกายภาพบำบัดเพื่อเสริมสร้างมวลกล้ามเนื้อ ส่วนในรายที่เป็นรุนแรงหรือไม่สามารถให้การรักษาทางยาเพียงอย่างเดียวได้ คุณหมออาจพิจารณาทำการผ่าตัดให้ครับ 

 

 

     สำหรับการป้องกันที่เราสามารถทำได้ คือ จะต้องไม่นำสุนัขที่เป็นโรคนี้มาใช้เป็นพ่อหรือแม่พันธุ์ ไม่เลี้ยงน้องหมาพบพื้นลื้น ไม่เลี้ยงให้อ้วนจนเกินไป หมั่นตัดเล็บเท้าและขนใต้ฝ่าเท้าให้สั้น เพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดตามมากับข้อสะโพกได้ ให้สารอาหารที่เหมาะสมกับช่วงวัยที่มีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ไม่เสริมแคลเซียมมากเกินไป ออกกำลังกายอย่างเหมาะสมเพื่อเสริมสร้างมวลกล้ามเนื้อ เป็นส่วนช่วยสร้างความมั่นคงให้กับขาหลัง ในรายที่สงสัยว่าจะเป็นหรือมีประวัติสุนัขในครอบครัวเคยเป็นมาก่อน เจ้าของสามารถพาสุนัขไปตรวจและขอคำแนะในการดูแลกับสัตวแพทย์ก่อนได้ ไม่ต้องรอให้แสดงอาการครับ

 

 

 

     โรคข้อศอกเสื่อม หรือ การเจริญของข้อศอกผิดปกติ เกิดจากกลุ่มความผิดปกติที่พบในบริเวณข้อศอก ซึ่งกลุ่มความผิดปกติที่ว่านี้ ก็ประกอบด้วย โรค Osteochondritis dissecans (OCD) ที่มักพบในช่วงระหว่างการเจริญเติบโตของกระดูก (ศึกษาเพิ่มเติม...คลิก)  การเกิดการไม่เชื่อมกัน (Ununited) ของส่วน anconeal process (UAP) และ การเกิดการแตกออก (Fragmented) ของส่วน medial coronoid process (FCP) ซึ่งปัญหาเหล่านี้ล้วนส่งผลให้เกิดการอักเสบและการเสื่อมของข้อศอกตามมาได้ครับ 

 

 

     จากการรวบรวมข้อมูลผลการศึกษาหลาย ๆ ผลงาน นับตั้งแต่ ปี ค.ศ. 1990-2003 ของสมาคม Golden Retriever Club of America (GRCA) พบความชุกของสุนัขพันธุ์โกลเด้นฯ ที่ป่วยด้วยโรคนี้ประมาณ 7.3-11.8% (เฉลี่ยประมาณ 1 ใน 10) ซึ่งพบได้บ่อยในลูกสุนัขช่วงอายุ 4-10 เดือน สาเหตุนั้นคาดว่าเกิดจากพันธุกรรม การได้รับอุบัติเหตุในช่วงที่กระดูกกำลังเจริญเติบโต การขาดสารอาหารที่จำเป็น ทำให้การเจริญของกระดูกเกิดปัญหา เนื่องจากลูกหมาพันธุ์ใหญ่เช่นนี้ จะมีการอัตราการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว หากได้รับสารอาหารไม่เพียงพอหรือได้รับการเสริมสารอาหารบางอย่างมากเกินความจำเป็น ย่อมส่งผลต่อการพัฒนาของกระดูกได้