ทีมผู้วิจัยบอกให้อาสาสมัครเล่นกับแมวที่เจอกันเป็นครั้งแรก โดยให้ทำเหมือนกับที่ปฏิบัติต่อแมวที่บ้านเป็นประจำ ผลปรากฏว่าอาสาสมัครที่ระบุว่าตนเองรู้เรื่องแมวดี ทั้งยังมีประสบการณ์ในการดูแลแมวสูง กลับสัมผัสร่างกายแมวในจุดต้องห้ามบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะเป็นที่โคนหาง ขา หรือท้อง ซึ่งแมวส่วนใหญ่ไม่ชอบให้แตะต้องในบริเวณดังกล่าว

นอกจากนี้ อาสาสมัครที่ระบุว่าเลี้ยงแมวไว้หลายตัวที่บ้านมานานหลายปี มักมีแนวโน้มพฤติกรรมที่ไม่ค่อยออกคำสั่งควบคุมแมวมากนัก แต่ก็ไม่ให้อิสระกับแมวในการทดลองเท่าที่ควรจะเป็น

ดร. ลอเรน ฟินกา ผู้นำทีมวิจัยบอกว่า “ผลการทดลองนี้ชี้ว่าเราไม่อาจใช้บุคลิกลักษณะ หรือใช้คุณสมบัติบางอย่างมาเป็นเกณฑ์ตัดสินได้ว่า ใครจะสามารถดูแลแมวได้ดีที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพิจารณาหาบ้านและเจ้าของใหม่ให้กับแมวจรจัด”

ผลการทดลองยังพบว่า อาสาสมัครที่สูงวัยหรือมีอาการทางประสาท (neuroticism) มักชอบอุ้มแมวและจำกัดการเคลื่อนไหวของมันมากกว่าคนอื่น ส่วนผู้ที่มีบุคลิกภาพแบบเปิดเผยเข้าสังคมเก่ง (extrovert) มักเข้าหาและเป็นฝ่ายเริ่มสัมผัสแมวก่อนบ่อยครั้งเกินไป แถมยังแตะจุดต้องห้ามที่แมวไม่ชอบอีกด้วย

ในขณะเดียวกัน ผลการทดลองพบว่าอาสาสมัครที่ได้คะแนนบุคลิกภาพด้านความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นและสามารถประนีประนอมได้สูง  กลับไม่ค่อยแตะต้องแมวตรงจุดที่พวกมันไม่ชอบ ส่วนอาสาสมัครที่เคยมีประสบการณ์ดูแลสัตว์อย่างมืออาชีพและเป็นทางการมาก่อน จะสามารถผูกมิตรกับแมวในการทดลองได้ดีกว่า เนื่องจากพวกเขารับรู้ได้ถึงความต้องการที่แท้จริงของแมว