โรคสะบ้าเคลื่อนในสุนัข pantip กระดูกสะบ้าเคลื่อนในคน ตรวจ สะบ้าเคลื่อน สุนัข สะโพกหลุด pantip ผ่าตัด ลูกสะบ้า สุนัข ราคา ผ่าตัดกระดูก สุนัข ราคา Patellar luxation สุนัข ข้อสะโพกเคลื่อน สุนัข

เจ้าของสุนัขหลายคนคงเคยได้ยินหรือรู้จักกับโรคสะบ้าเคลื่อนในสุนัขกันมาบ้างแล้ว เนื่องจากเป็นโรคที่พบได้ค่อนข้างบ่อยโดยเฉพาะในน้องหมาพันธ์เล็ก เช่น ปอมเปอเรเนียน ชิวาวา ยอร์คเชียเทอเรีย บอสตัน  พุดเดิ้ล ซึ่งในสุนัขพันธ์ใหญ่สามารถพบปัญหานี้ได้เช่นเดียวกันแต่อาจจะน้อยกว่า เรามาเริ่มต้นทำความรู้จักกับโรคข้อสะบ้าเคลื่อนในสุนัขกันเลยดีกว่าค่ะเพื่อหาทาทางป้องกันและรักษาได้อย่างถูกต้องค่ะ

โรคสะบ้าเคลื่อนในสุนัข (Patella luxation) เป็นความผิดปกติของตำแหน่งลูกสะบ้าในท่าที่สุนัขอยู่นิ่งหรือเคลื่อนไหวก็ได้ สะบ้าที่ผิดปกติสามารถหลุดไปอยู่ได้ทั้งด้านนอกและด้านในของข้อเข่า โดยปกติแล้วลูกสะบ้าเป็นกระดูกอ่อนขนาดเล็กๆที่วางอยู่ในร่องของกระดูกเข่าทั้งสองข้าง และถูกยึดให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมด้วยกลุ่มเอ็นที่พาดผ่าน เมื่อมีการเคลื่อนไหวร่างกายจนขาหลังขยับตามนั้น กล้ามเนื้อขาหลังจะเกิดการยืดหดดึงเอ็นกล้ามเนื้อไปด้วย และลูกสะบ้าที่ถูกยึดด้วยเอ็นก็จะเคลื่อนขึ้นลงตามไปด้วย ดังนั้นจะเห็นได้ว่าการเคลื่อนไหวขาต้องประกอบด้วยปัจจัยหลายอย่างด้วยกัน แต่หากมีความผิดปกติเกิดขึ้นส่วนใดส่วนหนึ่งก็จะทำให้การเดินหรืออิริยาบถต่างๆของสุนัขดูผิดปกติไป

อาการของน้องหมาที่สงสัยว่าจะเป็นโรคสะบ้าเคลื่อนนั้นได้แก่ เดินขาหลังกระเผลกหนึ่งหรือสองข้าง บางครั้งเดินแล้วมีอาการยกขาค้างเหมือนหดกลับไม่ได้ พอสะบัดขาหลังสักพักจะกลับมาใช้ขาได้ตามปกติ มีอาการร้องเจ็บเวลาคลำบริเวณเข่า ทำท่าโก่งขาบริเวณข้อเข่า เป็นต้น ซึ่งอาการเหล่านี้ขึ้นกับระยะความรุนแรงของน้องหมาที่เป็นด้วยค่ะ ซึ่งถ้าเริ่มเป็นอาจจะไม่แสดงความผิดปกติ

สาเหตุของโรคสะบ้าเคลื่อนในสุนัขแบ่งเป็น2อย่างหลักๆ ได้แก่

1.ความผิดปกติตั้งแต่กำเนิดหรือเป็นความผิดปกติทางพันธุกรรม ซึ่งพบได้มากในสุนัขพันธ์เล็ก เช่น ชิวาวา ปอม พุดเดิ้ล ยอร์คเชียเทอเรีย บอสตันเทอเรีย มอลทีส ปักกิ้ง ปาปิยอง เป็นต้น และช่วงอายุที่เริ่มพบอยู่ที่ประมานหกเดือนขึ้นไป โดยส่วนใหญ่พบเป็นความผิดปกติของร่องกระดูกที่มีความตื้นเกินไปในการรองรับลูกสะบ้าให้อยู่ในร่องได้ เริ่มแรกสุนัขมักไม่แสดงอาการให้เจ้าของเห็นความผิดปกติ อาจตรวจคลำเจอโดยบังเอิญจากสัตวแพทย์ขณะไปตรวจร่างกาย แต่ลักษณะพฤติกรรมและการเลี้ยงดูจะมีผลต่อระยะเวลาในการดำเนินโรคต่อไป เช่น สุนัขที่อ้วน ชอบกระโดด หรือไม่ได้จำกัดบริเวณให้อยู่ในคอกสุนัขขณะที่สุนัขเริ่มเจ็บขา จะยิ่งทำให้อาการและความรุนแรงของโรคแสดงเร็วมากขึ้น

2.ความผิดปกติที่ไม่ได้เป็นแต่กำเนิด เช่น การถูกกระทบกระแทกอย่างรุนแรงบริเวณขาหลัง ข้อสะโพกเคลื่อนหรือหลุดเป็นเวลานานจนกระดูกขาบิดและทำให้ลูกสะบ้าบิดเคลื่อนตามไปด้วย การเลี้ยงสุนัขให้อยู่ในบริเวณพื้นลื่นซึ่งมีผลต่อการเดิน ลุกยืน การไม่ได้จำกัดบริเวณในคอกสุนัขจนปล่อยให้น้องหมาวิ่งขึ้นลงบันไดบ่อยๆ กระโดดแรงๆ มีทำให้ข้อเสื่อมง่ายขึ้น หรือแม้แต่ความอ้วนก็มีผลเช่นเดียวกัน